Satijn en lelie

Met de instructie voor het schilderen van een witte lelie werd je eind zeventiende eeuw geacht ook satijn te kunnen weergeven – althans, volgens Willem Beurs (De grote wereld in het klein geschilderd, 1692). De kleuren voor licht, schaduw en reflectie kun je inderdaad overeen laten komen, maar uiteindelijk bepaalt de grootte van elk oppervlak het verschil in glans, translucentie, stugheid etc.
Ik nam schilderijen van Gerard Terborch (satijn) en Jan de Heem (lelie) als voorbeelden.